Het verhaal van St Cuthbert
We hebben tijdens onze roei-odyssee verschillende keren het spoor van de heilige Cuthbert gekruist. Roeiend op de rivier de Wear zagen we de kathedraal van Durham waar hij begraven ligt. Reden om zijn verhaal hier te vertellen.
De goede man werd rond 633 ergens in de regio Edinburgh geboren. Waar precies, dat weet men niet. Op zijn achttiende had hij een visioen: hij zag een ziel begeleid door engelen ten hemel stijgen. Hij interpreteerde dat als de aanzet om monnik te worden.
Eerst ging hij naar het klooster in Melrose aan de rivier de Tweed. In het jaar 660 - onze Cuthbert was al 27 - ging het donderen. De synode van Whitby besliste dat de kerk in deze regio - Northumbria - voortaan de lijn van de paus zou gaan volgen. Daar waren niet alle monniken in de regio, speciaal die in Lindisfarne op Holy Island, het mee eens, en Cuthbert kreeg de ondankbare taak ze te overtuigen. 'De zeehonden luisteren beter dan die monniken' aldus Cuthbert.
Maar uiteindelijk overtuigde hij die monniken.
Cuthbert werd beroemd als prediker en genezer. Na tien jaar vond hij het tijd om zich als heremiet uit het wereldse leven terug te trekken, en dat deed hij op wat nu St Cuthbert's Island heet, een klein eilandje vlakbij Holy Island. Dat was nog te dichtbij de aardse verlokkingen, dus ging hij naar het nog geïsoleerdere Inner Farne, bij Bamburgh Castle. Daar bouwde hij een cel voor zichzelf en woonde er negen jaar.
In 685 werd hij door de synode benoemd tot bisschop van Lindisfarne.
Klooster van Lindisfarne op Holy Island
Maar dat deed hij pas toen de hele synode, voorgegaan door koning Egfrid, naar zijn eilandje kwam om hem te smeken.
Korte tijd later, op 20 maart 687, overleed hij. Hij wilde in zijn cel begraven worden maar hij werd begraven in Lindisfarne, in een enorme sarcofaag. Elf jaar later keken ze in zijn kist en ziedaar: zijn lichaam was ongeschonden! Wonder! En dus: heilig!
Toen kwamen de Vikingen. Ze deden onvriendelijke dingen, en de monniken vluchtten, met medeneming van Cuthbert in zijn kist. Gedurende zeven jaar trokken ze rond in de regio, langs de plekken waar Cuthbert iets te betekenen had gehad, met hem in zijn kist in hun bagage, langs de rode stippellijn.
Daarna begroeven ze hem in de kathedraal van Chester-le-Street, 10 km noordelijk van Durham. Daar lag hij een eeuw. In 995 verhuisden ze met Cuthbert naar Dunholme.
Op 11 augustus 1093 werd de eerste steen gelegd van de kathedraal van Durham,
en op 4 september 1104 was die ver genoeg voltooid om Cuthbert's graf te mogen huisvesten. En als hij intussen niet is opgestaan ligt hij daar nu nog.
De kloostergang in Durham.
De goede man werd rond 633 ergens in de regio Edinburgh geboren. Waar precies, dat weet men niet. Op zijn achttiende had hij een visioen: hij zag een ziel begeleid door engelen ten hemel stijgen. Hij interpreteerde dat als de aanzet om monnik te worden.Eerst ging hij naar het klooster in Melrose aan de rivier de Tweed. In het jaar 660 - onze Cuthbert was al 27 - ging het donderen. De synode van Whitby besliste dat de kerk in deze regio - Northumbria - voortaan de lijn van de paus zou gaan volgen. Daar waren niet alle monniken in de regio, speciaal die in Lindisfarne op Holy Island, het mee eens, en Cuthbert kreeg de ondankbare taak ze te overtuigen. 'De zeehonden luisteren beter dan die monniken' aldus Cuthbert.
Maar uiteindelijk overtuigde hij die monniken. Cuthbert werd beroemd als prediker en genezer. Na tien jaar vond hij het tijd om zich als heremiet uit het wereldse leven terug te trekken, en dat deed hij op wat nu St Cuthbert's Island heet, een klein eilandje vlakbij Holy Island. Dat was nog te dichtbij de aardse verlokkingen, dus ging hij naar het nog geïsoleerdere Inner Farne, bij Bamburgh Castle. Daar bouwde hij een cel voor zichzelf en woonde er negen jaar.
In 685 werd hij door de synode benoemd tot bisschop van Lindisfarne.
Klooster van Lindisfarne op Holy Island
Maar dat deed hij pas toen de hele synode, voorgegaan door koning Egfrid, naar zijn eilandje kwam om hem te smeken.Korte tijd later, op 20 maart 687, overleed hij. Hij wilde in zijn cel begraven worden maar hij werd begraven in Lindisfarne, in een enorme sarcofaag. Elf jaar later keken ze in zijn kist en ziedaar: zijn lichaam was ongeschonden! Wonder! En dus: heilig!
Toen kwamen de Vikingen. Ze deden onvriendelijke dingen, en de monniken vluchtten, met medeneming van Cuthbert in zijn kist. Gedurende zeven jaar trokken ze rond in de regio, langs de plekken waar Cuthbert iets te betekenen had gehad, met hem in zijn kist in hun bagage, langs de rode stippellijn.
Daarna begroeven ze hem in de kathedraal van Chester-le-Street, 10 km noordelijk van Durham. Daar lag hij een eeuw. In 995 verhuisden ze met Cuthbert naar Dunholme.Op 11 augustus 1093 werd de eerste steen gelegd van de kathedraal van Durham,
en op 4 september 1104 was die ver genoeg voltooid om Cuthbert's graf te mogen huisvesten. En als hij intussen niet is opgestaan ligt hij daar nu nog.
De kloostergang in Durham.
22 augustus: terug naar de ferry
De laatste dag was de enige dag dat we niet roeiden. Een toeristische stop in Edinburgh zorgde ervoor dat we daarna ineens grote haast hadden om op tijd bij de veerboot in North Shields te zijn. Het lukte. De douane zorgde niet voor vertraging dankzij de subtiele sokkenlucht die uit de bagage opsteeg.
Over de Firth of Forth.
Edinburgh vanaf de burcht:
De huurauto hijgt nog na, de taxi naar de boot staat met draaiende motor te wachten.
Dag 9:
Over de Firth of Forth.
Edinburgh vanaf de burcht:
De huurauto hijgt nog na, de taxi naar de boot staat met draaiende motor te wachten.
Dag 9:
21 augustus: Inverness
In Inverness is de noordelijkste roeiclub van de Britse eilanden. Vijf kilometer vaarwater op het Caledonian Canal, dat naast de River Ness loopt. Vanwege de harde wind hebben we op een kort in de luwte gelegen stukje kanaal gevaren in de acht. We werden gestuurd door de dochter Megan van de boeg Susanne en van filmer / begeleider / vader Ian.
We waren inmiddels wel wat gastvrijheid gewend, maar nu was het zo gezellig dat we lang bleven.
Na terugkeer werd Hugo gelauwerd:
Roeiafstand: 6,8 km:
Dezelfde kaart in het groot
En dit is Inverness:
Dag 8:
20 augustus: Scottish Amateur Rowing Association
SARA is de Scottish Amateur Rowing Association. Die hebben een 2 km - baan en allerlei mooie faciliteiten. Wij roeiden er in de roeibak.
En we deden twee keer een 2 km in een 4x+.
Totale roeiafstand 8,9 km:
Voor een meer gedetailleerde blik:
- de eerste 2 km in 10.35, inclusief tweemaal een schoen die niet wilde
- en de tweede 2 km in 9.07.
Tegenwind, zullen we maar zeggen.
Vanaf daar een stevige rit door de Highlands, met een blik uit de verte op een kasteel.
Dag 7:
En we deden twee keer een 2 km in een 4x+.
Totale roeiafstand 8,9 km:
Voor een meer gedetailleerde blik:
- de eerste 2 km in 10.35, inclusief tweemaal een schoen die niet wilde
- en de tweede 2 km in 9.07.
Tegenwind, zullen we maar zeggen.
Vanaf daar een stevige rit door de Highlands, met een blik uit de verte op een kasteel.
Dag 7:
19 augustus: Loch Ard
Loch Ard is een noordelijk van Glasgow gelegen relatief klein meer. Hier heeft iemand een droom gerealiseerd: een verzameling mooie boten in een eigen botenhuis bij het woonhuis. De club heeft 8 actieve leden. Het water is prachtig.
Roeiafstand: 11,2 km:
Dezelfde kaart in het groot
Eerder die dag hadden we cultuur gesnoven in Glasgow bij de Burrell Collection en in de stad.
Dag 6:
Roeiafstand: 11,2 km:
Dezelfde kaart in het groot
Eerder die dag hadden we cultuur gesnoven in Glasgow bij de Burrell Collection en in de stad.
Dag 6:
18 augustus: Stirling
Zoals iedere club zeggen ook de mensen van deze dat ze het mooiste roeiwater van de Britten hebben. Je kan er inderdaad heel mooi roeien. Scherpe bochten, drijvende bomen en het getij maken het wel uitdagend. 'Scenic' is het zeker. Ruïnes, en vooral het Wallace-monument bepalen het beeld: de rivier de Forth meandert hier zo sterk dat je nooit ver van dat monument af bent. Deze foto namen we vanaf dat monument:
Roeiafstand: 11,4 km op de River Forth:
Dezelfde kaart in het groot
Na het roeien bekeken we het Wallace Monument, de burcht van Stirling en Falkirk Wheel, een scheepslift.
In North Berwick betrapten we zeeroeiers en een doedelzakband.
Dag 5:
17 augustus: Berwick-upon-Tweed
Berwick-upon-Tweed ligt aan zee. Bij het roeien moet je dus met het tij rekening houden. 's Avonds was er genoeg water in der Tweed gestroomd om eropuit te gaan. Met een 4x en een 2x gingen we stroomopwaarts tot het te ondiep werd. Zalmen sprongen van vreugde uit het water. Helaas ging het fototoestel deze keer niet mee in de boot.
Roeiafstand 14,6 km:
Dezelfde kaart in het groot
Overdag hadden we Vindolanda - een castellum bij Hadrian's Wall - en die muur zelf bezocht.
En ook nog Holy Island, bij vloed een eiland, bij eb een schiereiland, met daarop de ruïnes van onder meer het klooster waar de heilige Cuthbert iets mee te maken heeft gehad. Daarover elders in dit blog meer.
Dag 4:
Roeiafstand 14,6 km:
Dezelfde kaart in het groot
Overdag hadden we Vindolanda - een castellum bij Hadrian's Wall - en die muur zelf bezocht.
En ook nog Holy Island, bij vloed een eiland, bij eb een schiereiland, met daarop de ruïnes van onder meer het klooster waar de heilige Cuthbert iets mee te maken heeft gehad. Daarover elders in dit blog meer.
Dag 4:
16 augustus: Newburn bij Newcastle
Newburn ligt iets westelijk van Newcastle aan de Tyne. Getijdeverschil 3 à 4 meter. Dus we roeiden bij vloed. Dat kon alleen stroomaf, de stad in, want stroomopwaarts was het te ondiep.
Roeiafstand 17,2 km op de Tyne:
Dezelfde kaart in het groot
Naast het roeien bezochten we de stad Newcastle met zijn beroemde brug, en de monding van de Tyne, Tynemouth dus.
Dag 3:
15 augustus: Sunderland
Sunderland ligt aan de River Wear, net als Durham. Alleen zit je hier dicht bij zee, en het getijdenverschil is enorm: een meter of vier. Je kan daar een redelijk stukje roeien en dat deden we in een acht en een vier. Met mensen van de club.Tussen vertrek en aankomst lag een meter of 2 waterhoogteverschil:
Roeiafstand op de Wear: 13,4 km:
Dezelfde kaart in het groot
Daarna gingen we naar het openluchtmuseum bij Beamish waar het leven van rond 1850 tot 1900 wordt getoond.
Dag 2:
Plan your trips with EveryTrail iPhone Travel Guides
14 augustus: Durham
Direct vanaf de ferry in Newcastle werden we in Durham verwacht. Durham heeft een grote universiteit en heel weinig roeiwater - 1500 meter kort - met daaraan maar liefst 15 roeiverenigingen met 1000 leden in totaal. Een gezellige drukte op het water tijdens het schooljaar dus. Maar nu: volledige rust.Het korte stukje roeiwater heeft wat bruggen en eindigt met een watervalletje, dus een uitgebreide toelichting werd gegeven, en tijdens het roeien werd elke bezienswaardigheid vanaf de wal toegelicht.
Roeiafstand 11,5 km op de River Wear:
Dezelfde kaart in het groot.
In Durham ligt de historie voor het oprapen. De buitengewoon grote kathedraal bijvoorbeeld dateert uiyt 1089. De helige Cuthbert ligt er begraven, al die tijd.
's Middags ook nog een bedevaart naar de oorsprong van de River Wear. We doorkruisten de rivier via een ford...
...en in dit landschap moet je de oorsprong denken.
Dag 1:
De heenreis: IJmuiden uit en Newcastle in.
Abonneren op:
Posts (Atom)